Etappe 1, de alpenklassieker

Eindelijk de start! om 9.00 uur moeten alle teams verzamelen op het start terrein. 36 in totaal. Van elk team wordt een foto gemaakt en dan wordt er onder luid gejuich per team gestart. Emotie; tranen in m'n ogen en dat zal deze dagen nog veel vaker gebeuren... De begeleiders wensen ons succes, de renners staan gespannen klaar en dan mogen we gaan! De 1e beklimming hadden we al geoefend, de Col de l echelle, gaat lekker, fijn als je weet wat er komt.... maar dat is alleen deze Col.
Bovenaan wachten we tot we compleet zijn. John heeft het moeilijk maar wordt omhoog geholpen door Herbert. Als we compleet zijn gaan we door naar de Col de Latauret. Onderweg langs een drukke snelweg krijgen we pech.... Thom heeft een gebroken spaak in zijn achterwiel en kan niet verder.... We bellen Geert, we proberen duidelijk te maken waar we zitten. Gelukkig zitten ze nog achter ons en ze komen onze kant op. Inmiddels zijn er al twee motorrijders van de organisatie die ons bij staan langs deze drukke weg en zorgen dat we op een rustiger stuk komen. Binnen een kwartier is onze bus er en Theo, onze topmechanicien, heeft gelukkig een reservewiel mee wat past! Even wat oponthoud maar gelukkig kunnen we met z'n allen weer verder naar de Col de Latauret. Een lange klim, maar een mooie brede weg. Wel is er veel wind en deze hebben we ook nog eens tegen. Dat maakt het zwaar. Eerst zitten we in een groepje maar later valt het toch uit elkaar. Esmee zit in een groepje voor me, gelukkig vind ik ook aansluiten bij 3 mannen van het team zorg equippe, ik kruip achter de langste man en stamp door naar boven. Gelukkig kan ik ze goed volgen. Ik zie de top aankomen, geweldig! en wat een prachtig uitzicht, veel sneeuw op de toppen en rondom in de bergen. Aan de top is checkpoint 1 met o.a. Jos met z'n herriebak (muziek) en Jessica vd Berg, beiden uit Den Helder, dat schept een band! We zien ze de komende dagen steeds op checkpoint 1. Boven even foto's maken met Esmee en eten, eten, eten. Jasje aan want het is kkkoud!! De afdaling is fantastisch! Wat een euforie! geweldige bergen, mooie brede weg. Later komen we wel de tunneltjes tegen waarvoor ze gewaarschuwd hadden; lichtjes aan! Echt donker en nat, brrr.... voorzichtig aan maar! Kilometers dalen we af, dat is dan weer zo fijn! Beneden gekomen warmen we even op in de zon, heerlijk. We hebben nog een stop van de volgwagen voor de laatste klim, Frans voelt zich niet goed, is misselijk. Maar dan wacht de Alpe d'huez...... De berg van de dag! De eerste bochten zijn loodzwaar en het is warm..... heel warm.... Ik rijd alleen, de groep valt uiteen. Helaas stapt Frans af, al kotsend.... Esmee lig voor maar op een schaduwplekje kom ik haar tegen, fijn! We hijgen even uit. Dan gaan we weer verder, stampen, stampen. In bocht zeven staan veel mensen te klappen en aan te moedigen. Er staat een vrouw met een nederlandse vlag te zwaaien en ik moet 'm even aanraken.... het geeft met weer moed om door te gaan. Ergens in een bocht wachten opeens John en Esmee, bij een prachtig uitzicht. John is me voorbij gefietst toen ik even in de schaduw stond te wachten. Met z'n drietjes eten we wat en genieten van het uitzicht. Gezamenlijk fietsen we verder, Esmee ligt weer voor me en John achter me. Ik stamp maar weer door. Een groepje is niet te vinden ieder fietst z'n eigen tempo. Ik volg de nummers van de bochten maar het duurt lang voordat het volgende nummer komt. In de bochten lees ik de namen van de renners die er staan. Het zegt me wel wat maar ik denk wat kan mij het eigenlijk schelen.......... rotberg! Maar ook respect voor de mensen die hem voor alpe d huzes 2 of meer keren op fietsen! Maar..... ik heb er al 100 km opzitten en 2 cols..... dus mag ik ook even trots zijn dat ik het toch doe? Dit is de heroische berg dus genieten! Opeens staat er een fotograaf in de bocht! Oke, blij kijken nu (ahum) en lekker trappen, je kan het! De foto wordt gemaakt ik pak het kaartje aan van de fotograaf maar deze valt weer uit m'n handen als ik 'm in m'n zak wil doen. WTF! laat ook maar, ik zie er toch niet uit met mn rode kop van het stampen en de hitte........ Op een gegeven moment kom ik het naambordje alpe d huez tegen. Fijn! betekent dat dat ik er bijna ben??? Niets van dat alles, gewoon doorgaan dan maar. Esmee wacht weer en samen stampen we weer door. Nu blijft ze bij me om me op te peppen en op sleeptouw te nemen, dapper hoor en heel fijn! Dan komen we samen boven in het dorpje; kroegje, winkeltje. Ik denk dat ik het heb gehaald.......maar nee, we moeten nog door. Onder "iets" door, ik weet het niet meer, een viaductje of huizen of zo.... Dan weer stampen. Maar dan zie ik de finish boog. Rood! Daar is het! Kom op nog even... En samen gaan we onder de boog door.... geweldig! We vallen elkaar in de armen, de vrijwilligers complimenteren ons, dat geeft een goed gevoel! We hebben het gehaald! Nog even wat eten en dan jasjes aan en naar beneden! Een fantastische lange afdaling, nu doet het geen pijn meer.... de wielen zoemen, de teller loopt op, en ik knijp redelijk vaak in m'n remmen, gaan gaan gaan! Beneden zoeken we de camping, gelukkig zijn er meer aan het zoeken en zo vinden we de 1e camping op deze tocht. We hebben een mooi plekje, de begeleiders hebben flink hun best gedaan! Het toiletgebouw is schoon en er is genoeg capaciteit. Snel eten en dan nog even naar de avondetappe voor het filmpje van dag 1 en de instructies voor de volgende dag. Het is koud in ons tentje, brrr.... maar ik val als een blok in slaap. De wekker staat op half 6....... voor dag 2.