Etappe 4 – De Jura
Blijf op de hoogte en volg Ellen
03 September 2014 | Frankrijk, Seppois-le-Bas
We starten om 7.30 uur, het is bewolkt en koud. Het waait verschrikkelijk hard, ik schat windkracht 7/8. En we hebben tegenwind. Tja, ’t is net Den Helder……. Maar dan ook nog 1900 hoogtemeters.Vandaag 190 kilometer, best lange etappe.
Het begin gaat zeer moeizaam door de harde wind, iedereen heeft het heel zwaar. Het 1e uur hebben we nog maar 17 km afgelegd…. Wat moet dat worden vandaag……Later blijkt dat deze etappe de meeste uitvallers in de eerste kilometers kent. Iedereen probeert in een groepje te rijden. We blijven bij elkaar dat geeft ons kracht. Misschien hebben wij wel voordeel ten opzichte van de andere groepen, wij zijn tenslotte gewend om tegen die harde wind in te beuken! Esmée zit schuin voor me, ik kijk naar haar maar zie een blik die met ongerust maakt, ze was vanmorgen niet lekker….. Ik vraag of het gaat, mwahh zegt ze, maar strijd dapper door. Ik probeer in een ritme te komen, zit bij Tjalf Frans en Edwin. Zo rijden we stug door. Edwin moet (weer) plassen. Ik merk dat Esmée niet meer in onze groep is maar met Thom, Ben en Herbert. Ik twijfel, wacht ik? Rij ik terug? Ik zie ze niet…. John komt aangereden. Tjalf en ik rijden met hem mee. In een groepje redt je het, alleen niet…. We rijden eigenlijk best lekker nu, Tjalf coacht ons goed en weet een goed tempo te vinden. Toch maak ik met ongerust. Ik zeg tegen Tjalf dat ik me terug wil laten zakken maar hij wil hier niets van weten. Hij gaat bellen, wat lief, hij belt met Thom, vraag waar ze zitten en vraagt hoe het met Esmée is. Esmée is net in de bezemwagen gestapt krijg ik te horen, ai, maar gelukkig ze is in veilige handen en wat fijn dat de mannen bij haar gebleven zijn. Esmée wordt afgezet bij onze eerste stop waar Dieneke en Merel staan. Ze heeft al contact gehad met onze volgwagen. Gelukkig ik kan weer door, ik zie haar straks! Ik krijg weer moed en we trappen weer door. Op ongeveer 70 km staat de volgauto. Esmée is er nog niet. We krijgen koffie en broodjes, lekker! De laatste kilometers gingen snel want het was veel berg af. Geert, Theo en Anouk komen er ook aan. Daar is de bezemwagen, en deze zit vol….. Esmée zit achterin. Als ze uitgestapt is vallen we elkaar huilend in de armen. Het is zo vervelend dat ze niet verder kan….emoties… en tranen vloeien. Iedereen is met haar begaan, maar het gaat echt niet zo. Gelukkig kan ze nu met Geert, Theo en Anouk mee, ze zullen haar goed verzorgen en direct naar de camping rijden, dan kan ze warm worden en rusten.
Wij stappen weer op en worden uitgezwaaid. Na checkpoint 1 is de wind wat afgenomen maar het blijft koud. De arm- en beenstukken blijven aan vandaag. Bij checkpoint 2 twijfel ik of ik door ga, ben moe en koud en heb het eigenlijk wel gehad. Ik besluit toch om door te gaan. Dieneke en Merel staan weer aan de voet van de laatste klim. Fijn om dat in gedachten te hebben. De laatste klim is niet heel zwaar, gaat geleidelijk maar is best wel weer lang. Herbert en Ben klimmen samen met mij omhoog, dat is wel fijn. Het is nog steeds koud. Als we boven zijn zitten we in laaghangende bewolking. Heel spooky lijkt het nu, grijs, grauw, vochtig. Als we de afdaling inzetten begint het ook nog te spetteren…. Er staat een volgwagen van een ander team langs de weg met lichten aan, de man moedigt ons aan maar het lijkt voor mij wel een horrorfilm zo in die lage bewolking/mist. Ik ben zoooo koud, m’n energie is op en m’n spieren willen niet meer. Ik moet me sterk concentreren om goed te dalen. Eindelijk komen we in het dorpje beneden en daar staat de volgwagen van ons. Het is nog maar 20 km naar de camping maar ik heb m’n besluit genomen; ik stap in de warme volgwagen en laat me de laatste 20 km rijden….. Ik krijg een trui aan van Merel en de kachel gaat vol open. Heerlijk. Het voelt goed, ik heb de laatste klim nog gedaan, ik ben tevreden. Op de camping wacht ons een warme douche en een warme maaltijd. Met Esmée nog even naar de tourdokter geweest. Als ze niet kan eten kan ze beter niet fietsen morgen. Advies is veel drinken en paracetamol nemen. Later op de avond besluiten we dat ze morgen nog een rustdag neemt, waarschijnlijk kan ze dan dag 6,7 en 8 wel weer fietsen. We gaan slapen. Morgen om half 8 weer vertrekken voor etappe 5.
Het begin gaat zeer moeizaam door de harde wind, iedereen heeft het heel zwaar. Het 1e uur hebben we nog maar 17 km afgelegd…. Wat moet dat worden vandaag……Later blijkt dat deze etappe de meeste uitvallers in de eerste kilometers kent. Iedereen probeert in een groepje te rijden. We blijven bij elkaar dat geeft ons kracht. Misschien hebben wij wel voordeel ten opzichte van de andere groepen, wij zijn tenslotte gewend om tegen die harde wind in te beuken! Esmée zit schuin voor me, ik kijk naar haar maar zie een blik die met ongerust maakt, ze was vanmorgen niet lekker….. Ik vraag of het gaat, mwahh zegt ze, maar strijd dapper door. Ik probeer in een ritme te komen, zit bij Tjalf Frans en Edwin. Zo rijden we stug door. Edwin moet (weer) plassen. Ik merk dat Esmée niet meer in onze groep is maar met Thom, Ben en Herbert. Ik twijfel, wacht ik? Rij ik terug? Ik zie ze niet…. John komt aangereden. Tjalf en ik rijden met hem mee. In een groepje redt je het, alleen niet…. We rijden eigenlijk best lekker nu, Tjalf coacht ons goed en weet een goed tempo te vinden. Toch maak ik met ongerust. Ik zeg tegen Tjalf dat ik me terug wil laten zakken maar hij wil hier niets van weten. Hij gaat bellen, wat lief, hij belt met Thom, vraag waar ze zitten en vraagt hoe het met Esmée is. Esmée is net in de bezemwagen gestapt krijg ik te horen, ai, maar gelukkig ze is in veilige handen en wat fijn dat de mannen bij haar gebleven zijn. Esmée wordt afgezet bij onze eerste stop waar Dieneke en Merel staan. Ze heeft al contact gehad met onze volgwagen. Gelukkig ik kan weer door, ik zie haar straks! Ik krijg weer moed en we trappen weer door. Op ongeveer 70 km staat de volgauto. Esmée is er nog niet. We krijgen koffie en broodjes, lekker! De laatste kilometers gingen snel want het was veel berg af. Geert, Theo en Anouk komen er ook aan. Daar is de bezemwagen, en deze zit vol….. Esmée zit achterin. Als ze uitgestapt is vallen we elkaar huilend in de armen. Het is zo vervelend dat ze niet verder kan….emoties… en tranen vloeien. Iedereen is met haar begaan, maar het gaat echt niet zo. Gelukkig kan ze nu met Geert, Theo en Anouk mee, ze zullen haar goed verzorgen en direct naar de camping rijden, dan kan ze warm worden en rusten.
Wij stappen weer op en worden uitgezwaaid. Na checkpoint 1 is de wind wat afgenomen maar het blijft koud. De arm- en beenstukken blijven aan vandaag. Bij checkpoint 2 twijfel ik of ik door ga, ben moe en koud en heb het eigenlijk wel gehad. Ik besluit toch om door te gaan. Dieneke en Merel staan weer aan de voet van de laatste klim. Fijn om dat in gedachten te hebben. De laatste klim is niet heel zwaar, gaat geleidelijk maar is best wel weer lang. Herbert en Ben klimmen samen met mij omhoog, dat is wel fijn. Het is nog steeds koud. Als we boven zijn zitten we in laaghangende bewolking. Heel spooky lijkt het nu, grijs, grauw, vochtig. Als we de afdaling inzetten begint het ook nog te spetteren…. Er staat een volgwagen van een ander team langs de weg met lichten aan, de man moedigt ons aan maar het lijkt voor mij wel een horrorfilm zo in die lage bewolking/mist. Ik ben zoooo koud, m’n energie is op en m’n spieren willen niet meer. Ik moet me sterk concentreren om goed te dalen. Eindelijk komen we in het dorpje beneden en daar staat de volgwagen van ons. Het is nog maar 20 km naar de camping maar ik heb m’n besluit genomen; ik stap in de warme volgwagen en laat me de laatste 20 km rijden….. Ik krijg een trui aan van Merel en de kachel gaat vol open. Heerlijk. Het voelt goed, ik heb de laatste klim nog gedaan, ik ben tevreden. Op de camping wacht ons een warme douche en een warme maaltijd. Met Esmée nog even naar de tourdokter geweest. Als ze niet kan eten kan ze beter niet fietsen morgen. Advies is veel drinken en paracetamol nemen. Later op de avond besluiten we dat ze morgen nog een rustdag neemt, waarschijnlijk kan ze dan dag 6,7 en 8 wel weer fietsen. We gaan slapen. Morgen om half 8 weer vertrekken voor etappe 5.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
