Etappe 7, de Ardennen 215 kilometer, toch nog 2200
Blijf op de hoogte en volg Ellen
06 September 2014 | België, Halleux
We starten om 7 uur vandaag. De langste afstand.
Voor ons starten de Liv Giant dames van Artsen zonder grenzen, er is een jarige dus met z’n allen zingen wij uit volle borst een verjaardagslied! Een goed begin!
Dan starten we de 7e dag. Even weer zoeken hoe op het zadel te zitten want de billen zijn nog steeds pijnlijk. Maar weer doorbijten vandaag. Het begin is prachtig. Een mooi fietspad in het bos wat steeds up en down gaat. Aanzetten dus als je naar beneden gaat dan haal je soms net de volgende heuvel of net niet…. Dat is dan weer erg vermoeiend. Het is een lang stuk en uiteindelijk wordt het saai, het is steeds hetzelfde. Later gaan we uit het bos en genieten we van de vergezichten, prachtig weer. De eerste koffiestop van onze eigen volgauto is op ongeveer 50 km. En ja hoor, in een bocht zien we weer de Juliandorp vlag en krijgen we koffie met heerlijke croissantjes met chocolade erin. Het hele team is compleet want Geert, Theo, Anouk en Christien staan ook bij de stop. Gezellig!
Met goed gevulde magen gaan we weer verder, op naar checkpoint ! op 77 km.
Hier liggen weer krentebollen, mueslibollen, ontbijtkoek, appel, banaan en sinaasappel en niet te vergeten de sportdrank op ons te wachten. Op het checkpoint worden nog een aantal mannen van ons team getaped; last van de knieeen. Esmee laat nog even haar schouder “kraken” door de fysiotherapeut. Dat helpt allemaal weer en we gaan weer verder.
Dieneke en Merel staan weer op 100 km. Het is warm en we trappen maar door. We zijn blij onze volgauto weer te zien. We krijgen weer heerlijk stokbrood. We vertrekken weer, hup weer draaien met de benen. Ik heb het zwaar, puffen in de warmte, m’n billen doen zo’n pijn. Ik stop en neem nog een ibuprofen, daar leef ik bijna op de laatste dagen al helpt het niet afdoende. Esmée praat met mij. Kom op, doe je muziek maar in. En dat doe ik dan maar. Lekker weer even naar Queen luisteren: Don’t stop me now…. En zo is het!.
Op 130 km zien we Dieneke en Merel weer. De stoeltjes staan klaar en ik ga voorzichtig zitten en leg m’n benen op de ijzeren buis van het hek wat er voor staat, heerlijk. Even wat drinken, yoghurt eten en chips (wat een combinatie, maar zout is goed met deze warmte).
Ik heb weer moed en we stappen weer op. Op naar Checkpoint 2 op 166 kilometer in Bastogne. Pff… ik ben blij dat ik er ben. Even weer bijkomen en eten en drinken. Kom op nog even doorbijten; nog 30 kilometer klimmen en dalen en dan de laatste 20 kilometer alleen maar dalen, dat is toch een makkie. Ik ploeter voort, door lieflijke dorpjes en een prachtige omgeving. Dieneke en Merel zien we nog 1 keer en dan moeten we nog 25 kilometer.
Op de laatste stop drinken we cola en eten we weer chips…. Lekker gezond hea? Maar wel lekker! We stappen weer op voor de laatste 25 kilometer. Het gaat gewoon weer lukken vandaag! Als de 200 km op de teller staat roep en wijs ik : STEEN ! maar Frans reageert te laat en rijdt er vol overheen…….pfff. LEK ! Dus we wachten tot het euvel verholpen is.
De laatst 15 km gaan lekker. De allerlaatste 3 kilometer worden de ploegen onder motorbegeleiding binnengebracht. STOER! Geeft zo’n gaaf gevoel! We worden met muziek en soep onthaalt op de camping en de begleiders staan ons op te wachten bij de finish! Heerlijk! High fives vliegen door de lucht en de tranen vloeien, we omhelzen elkaar, we hebben het gehaald! Weg is de vermoeidheid en de pijntjes, iedereen is weer binnen, nu alleen morgen nog, maar 110 kilometertjes en we gaan naar huis!!!!
Gauw gaan we douchen, deze douches werken met douchemunten maar we krijgen van een aardige mederijder muntjes, hij heeft een zak vol! De douche is zo heet dat je er niet onder kan staan… pffff dat hadden we nog niet gehad….. Zo goed en zo kwaad als het gaat afgespoeld. Er is een cafetaria op de camping en iedereen heeft opeens zin in patat! Belgische frieten!. Esmée en ik halen voor 1 persoon eten van de Boretti keuken en delen dit; heerlijke lasagna, een pizzabroodje en salade. Ik eet de halve lasagna, het pizzabroodje en de salade. Dan komt de patat, een heerlijke puntzak met mayonaise en een frikandel speciaal. Ook dit gaat er nog allemaal in…… ongeloofelijk, normaal kan ik niet eens een zak patat helemaal op….. Heerlijk voldaan zitten we nog wat na en onze captain John houdt een speech. We openen een fles bier (alias champagne) en proosten op de Tour for Life! In het kamp is er feest, loeiharde discomuziek maar geen van allen gaat naar het feest. We vinden het fijner om met z’n allen nog even na te zitten. Dan gaan we slapen maar de muziek gaat nog even door tot een uur of 1 hebben we gehoord. We zijn zo moe dat we gewoon door de herrie heen slapen. Morgen de laatste dag!!!!
Voor ons starten de Liv Giant dames van Artsen zonder grenzen, er is een jarige dus met z’n allen zingen wij uit volle borst een verjaardagslied! Een goed begin!
Dan starten we de 7e dag. Even weer zoeken hoe op het zadel te zitten want de billen zijn nog steeds pijnlijk. Maar weer doorbijten vandaag. Het begin is prachtig. Een mooi fietspad in het bos wat steeds up en down gaat. Aanzetten dus als je naar beneden gaat dan haal je soms net de volgende heuvel of net niet…. Dat is dan weer erg vermoeiend. Het is een lang stuk en uiteindelijk wordt het saai, het is steeds hetzelfde. Later gaan we uit het bos en genieten we van de vergezichten, prachtig weer. De eerste koffiestop van onze eigen volgauto is op ongeveer 50 km. En ja hoor, in een bocht zien we weer de Juliandorp vlag en krijgen we koffie met heerlijke croissantjes met chocolade erin. Het hele team is compleet want Geert, Theo, Anouk en Christien staan ook bij de stop. Gezellig!
Met goed gevulde magen gaan we weer verder, op naar checkpoint ! op 77 km.
Hier liggen weer krentebollen, mueslibollen, ontbijtkoek, appel, banaan en sinaasappel en niet te vergeten de sportdrank op ons te wachten. Op het checkpoint worden nog een aantal mannen van ons team getaped; last van de knieeen. Esmee laat nog even haar schouder “kraken” door de fysiotherapeut. Dat helpt allemaal weer en we gaan weer verder.
Dieneke en Merel staan weer op 100 km. Het is warm en we trappen maar door. We zijn blij onze volgauto weer te zien. We krijgen weer heerlijk stokbrood. We vertrekken weer, hup weer draaien met de benen. Ik heb het zwaar, puffen in de warmte, m’n billen doen zo’n pijn. Ik stop en neem nog een ibuprofen, daar leef ik bijna op de laatste dagen al helpt het niet afdoende. Esmée praat met mij. Kom op, doe je muziek maar in. En dat doe ik dan maar. Lekker weer even naar Queen luisteren: Don’t stop me now…. En zo is het!.
Op 130 km zien we Dieneke en Merel weer. De stoeltjes staan klaar en ik ga voorzichtig zitten en leg m’n benen op de ijzeren buis van het hek wat er voor staat, heerlijk. Even wat drinken, yoghurt eten en chips (wat een combinatie, maar zout is goed met deze warmte).
Ik heb weer moed en we stappen weer op. Op naar Checkpoint 2 op 166 kilometer in Bastogne. Pff… ik ben blij dat ik er ben. Even weer bijkomen en eten en drinken. Kom op nog even doorbijten; nog 30 kilometer klimmen en dalen en dan de laatste 20 kilometer alleen maar dalen, dat is toch een makkie. Ik ploeter voort, door lieflijke dorpjes en een prachtige omgeving. Dieneke en Merel zien we nog 1 keer en dan moeten we nog 25 kilometer.
Op de laatste stop drinken we cola en eten we weer chips…. Lekker gezond hea? Maar wel lekker! We stappen weer op voor de laatste 25 kilometer. Het gaat gewoon weer lukken vandaag! Als de 200 km op de teller staat roep en wijs ik : STEEN ! maar Frans reageert te laat en rijdt er vol overheen…….pfff. LEK ! Dus we wachten tot het euvel verholpen is.
De laatst 15 km gaan lekker. De allerlaatste 3 kilometer worden de ploegen onder motorbegeleiding binnengebracht. STOER! Geeft zo’n gaaf gevoel! We worden met muziek en soep onthaalt op de camping en de begleiders staan ons op te wachten bij de finish! Heerlijk! High fives vliegen door de lucht en de tranen vloeien, we omhelzen elkaar, we hebben het gehaald! Weg is de vermoeidheid en de pijntjes, iedereen is weer binnen, nu alleen morgen nog, maar 110 kilometertjes en we gaan naar huis!!!!
Gauw gaan we douchen, deze douches werken met douchemunten maar we krijgen van een aardige mederijder muntjes, hij heeft een zak vol! De douche is zo heet dat je er niet onder kan staan… pffff dat hadden we nog niet gehad….. Zo goed en zo kwaad als het gaat afgespoeld. Er is een cafetaria op de camping en iedereen heeft opeens zin in patat! Belgische frieten!. Esmée en ik halen voor 1 persoon eten van de Boretti keuken en delen dit; heerlijke lasagna, een pizzabroodje en salade. Ik eet de halve lasagna, het pizzabroodje en de salade. Dan komt de patat, een heerlijke puntzak met mayonaise en een frikandel speciaal. Ook dit gaat er nog allemaal in…… ongeloofelijk, normaal kan ik niet eens een zak patat helemaal op….. Heerlijk voldaan zitten we nog wat na en onze captain John houdt een speech. We openen een fles bier (alias champagne) en proosten op de Tour for Life! In het kamp is er feest, loeiharde discomuziek maar geen van allen gaat naar het feest. We vinden het fijner om met z’n allen nog even na te zitten. Dan gaan we slapen maar de muziek gaat nog even door tot een uur of 1 hebben we gehoord. We zijn zo moe dat we gewoon door de herrie heen slapen. Morgen de laatste dag!!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
